Kjo marr ëdhënie është plotësisht e privilegjuar, pasi janë prindërit ata që duhet të kujdesen për të gjitha shqetësimet e fëmijës: netët pa gjumë, të qarat dhe tekat.
Tezet nga ana tjetër, shijojnë me foshnjën vetëm të caktuara të javës dhe kanë një mar rëdhënie më të qetë.
Në përgjithësi, mes tezeve dhe nipërve lind një lidhje shumë e fortë nga fakti se ajo shpesh ju vjen në ndihmë prindërve, duke mbajtur të voglin kur ata janë të zënë me punë ose në momente të veçanta të vitit. Fati i tezeve është se shpesh atyre u lejohet t’u japin nipërve të tyre disa zakone të këqija, pa pasur nevojë të ndjekin rregullat dhe të japin një shembull të mirë, pasi të gjithë prindërit në botë janë të detyruar ta bëjnë. Për këtë arsye, me kalimin e viteve, tezja mund të bëhet strehë e sigurt kur kemi disa probleme ose thjesht kur nuk duam qortime ose mësime jete.
Dashuria mes tezeve dhe nipërve është e fortë dhe e qëndrueshme, dhe në shumë raste ajo zgjat edhe kur nipërit dhe mbesat rriten, pasi ata mund të mbështeten në çdo rast tek tezja për këshilla ose ndihmë. Si një mike e shkëlqyeshme, me kalimin e viteve tezja bëhet një bashkëpunëtore e mirëpritur, e cila tregon gjëra që nuk mund të thuheshin kurrë nga mami apo babi.
Shumë teze, veçanërisht nëse nuk kanë fëmijë, kanë tendencë të lënë kokën për nipërit e mbesat e tyre dhe t’u lejojnë atyre gjithçka, pa pasur frikë nga qortimet e prindërve të tyre.
Kjo lloj marrëdhënieje mund të jetë një ndihmë e madhe për fëmijët, të cilët gjejnë tek tezet e tyre një referencë të rëndësishme dhe miq për jetën, pa ankth dhe stres. Edhe si të rritur, një teze e dashur mund të jetë një vend i sigurt për të shkuar në rast nevoje.
