Kishën e Shna Ndout ne Laç, dëshmitarët dëshmojnë mrekullitë e ndodhura. Siç ishte rasti i nje personi me mungese shikimi prej 20 vitesh nga Vlora, të cilit i ka ardhur shikimi sapo ka mberritur ne kete vend te shenjte, duke habitur e mahnitur peligrine te shumte atje.
Fillimisht këtu ka qenë Kisha e Zojës, sipas gojëdhënave.
Prej mrekullive që po bante Shna Ndou në kohën e françeskanëve, u kthye në shenjtore me këtë emër. Dhe për shekuj të tërë u bë një kishë devoc ionale për tan shqiptarët, rrëfen ai.
Të tëra përkatësitë fetare vijnë këtu. Shnda Ndou, si askush tjetër, ka qenë shquar për dialog ndërfetar e jo për ballafaqime lu ftarake, nuk e ka thënë asnjë fjalë kundër myslymanëve, edhe pse bashkëjetesa në mes tyre në vendlindjen e tij.
Dëshmitarë të shumtë okularë të thonë se këtu janë bërë mrekulli të pabesueshme. Një grua thotë se e kam parë me sytë e mij se si e sollën një vajzë pa gojë e që nuk ecte në këmbët e veta.
Madje janë dhe dy raste që të thonë ata, kur këtu nga lartësia mbi 200 metra para disa kohësh ishte hed hur një grua me sëmundje mendore për në gre minë dhe kishte shpëtuar, të njëjtën gjë kishte bërë dhe një prok uror i sëmurë, por që shpëtoj kur ra atje, dhe sot janë të dy shëndoshë e mirë.
Ndërsa meshtari Ndue Gashi, thotë se mrekullitë e bëra këtu prej Zotit, një libër “nuk kish me i nxanë”,- ndaj ne po i mbledhim dhe dokumentojmë dëshmitë e të gjallëve. Por ai mbi të gjitha rrjeshton “mrekullitë shpirtërore”
. Të besosh është e përditshmë, të vish këtu në të martat, është si t’i shtosh një feste, dhe kaq!…buzëqesh ëmbël Fra Ndueja”. Edhe nje burre qe nuk shikonte pas 20 vitesh pasi shkoi aty iu kthye drita e syve.
