Letër nga një mjek: Pleqëria duket se be tejën më të madhe e ka me vetminë dhe me bil ancin. Humbja e moshatarëve, largimi i fëmijëve, nipërve dhe mbesave, shkëputja e lidhjeve sociale që ofronte puna apo të qenit ak tiv në jetën sociale, bëjnë që të moshuarit të ndihen shpesh vetëm. Madje ky është një nga burimet më të mëdha të s tr esit për moshën e tretë.
Kjo i dë mton ata më shumë se pamun dësia fizike/mendore dhe se sëmu ndjet me të cilat përballen. Ndaj shoqëria dhe familja duhet të tregojnë vëmendje dhe kujdes për ta “kuruar” vetminë.
Bilanci i një jete të kaluar, me s fidat dhe arritjet, është një nga preok upimet e moshës së tretë. Integrimi i së shkuarës në përjetimet e të mosh uarve është një sf idë, ashtu siç është të kuptuarit se ajo që ke jetuar ia ka vlejtur pavarësisht nga arritjet apo dështimet.
Të moshuarit që nuk arrijn dot të pranojnë “bi lancin” e jetës së tyre, nuk janë në paqe dhe ky mund të jetë një burim i madh stresi. Brezat e kanë për detyrë që ti bëjnë ata të ndihen të lehtësuar dhe të integrojnë brenda vetes të shkuarën e tyre.
Të mosh uarit kanë nevojë për ne, po aq sa ajri që marrin frymë. Sot në ditën e tyre, duhet të ndërgjegjësojmë secilin për të bërë atë që duhet për moshën e tretë. Nesër do të jemi ne si ata, ndaj më të rinjtë mund ti mësojmë jo duke predikuar, por duke i shërbyer me modelin tonë të kujdesit ndaj të moshuarve.
