Kur jeni fëmijë, dashuria dhe mbështetja që merrni nga prindërit tuaj bëhet një nga gjërat më të rëndësishme në jetën tuaj. Por a mund ta imagjinoni se si do të ishte sikur njëri nga prindërit tuaj të kishte një sindromë Down?
Sader Issa, një 21-vjeçar, tregon se si është të rritesh nën këto kushte dhe thotë se ai nuk do të ndryshojë asgjë tek babai i tij, sepse ishte ai që e ndihmoi të bëhej njeriu që është sot.
Ne besojmë se shembulli i dhënë nga kjo familje tregon se kur një person është i gatshëm të luftojë, mund të arrijë atë që dëshiron. Dhe historia që do të tregojmë është një shembull i qartë se nuk ka rëndësi se çfarë thonë njerëzit ose sa e ndërlikuar mund të duket një situatë, sepse dashuria është e vetmja gjë që ka rëndësi.
Një histori shembullore
Emri i tij është Sader Issa dhe ai është një njeri që është krenar për rrënjët e tij. Fëmijëria e tij ishte plot dashuri, sepse babai i tij gjithmonë përpiqej ta bënte jetën e tij si ajo e çdo fëmije tjetër. Edhe pse për disa njerëz, kjo mund të jetë një sfidë dhe diçka shumë e ndërlikuar për t’u përballur, babai i Sader u përpoq ta rriste djalin e tij në mënyrën më të mirë të mundshme.
Baza e gjithçkaje: 2 prindër të jashtëzakonshëm
Megjithëse mund të supozohet se marrëdhënia midis tij dhe prindërve të tij është e ndryshme nga të tjerët, Sader thotë se nuk është kështu. Marrëdhënia që ata kanë ndërtuar për kaq shumë vite ka qenë aq e zakonshme sa çdo fëmije tjetër. Me kalimin e kohës, ata kanë qenë në gjendje të shijojnë dashurinë, thjeshtësinë, përulësinë dhe kanë arritur të kalojnë edhe vështirësitë e mosmarëveshjes.
Me këtë, ata janë përpjekur t’u tregojnë të tjerëve se gjithçka është e mundur dhe se ata mund të ndryshojnë perceptimin e tyre për gjërat nëse ata marrin një moment për t’i parë këto gjëra si një familje në të cilën dashuria ishte gjëja më e rëndësishme.
Një baba punëtor dhe i respektuar
Jad Issa, babai i Saderit, punon në një mulli afër shtëpisë së tij. Djali i tij shpesh e ndihmon atë dhe e shoqëron atë në punën e tij. Ai bën një jetë normale dhe njerëzit e respektojnë atë dhe e trajtojnë si këdo tjetër, pasi gjithçka që ai di është se si t’u dhurojë atyre dashuri të pakushtëzuar, pa pritur asgjë në këmbim. “Jam krenar për babanë tim. Gjatë gjithë jetës sime ai ka qenë mbështetja më e madhe për mua ”, thotë Sader.
Krenaria e një babai
Më e bukura është kur babai i tij e prezanton me krenari me njerëzit e tjerë dhe u tregon atyre se, përkundër gjendjes së tij, ai e ka arritur qëllimin e tij: të rrisë një njeri të mirë, i cili përpiqet të marrë atë që dëshiron. Aktualisht, Sader është një student i vitit të tretë për stomatologji, kështu që, kur takojnë njerëz të rinj, ky baba i mrekullueshëm me krenari u thotë atyre “djali im është mjek.”
“Mund të shihet në sytë e tij të mbushur me gëzim dhe kënaqësi, sikur shprehin: po, unë kam sindromën Down, por e rrita këtë njeri dhe bëra gjithçka në fuqinë time për ta bërë atë të bëhej mjek dhe të ndihmojë të tjerët, ”thotë Sader.
Jeta ka të bëjë me zgjedhjet.
Ndoshta, kur një grua është shtatzënë dhe zbulon se fëmija i saj do të ketë sindromën Down, ajo mund të mendojë se jeta e saj është shkatërruar dhe ajo mund ta perceptojë atë si gjënë më të keqe që mund t’i ndodhte. Si në çdo situatë të jetës, shfaqen mundësi dhe, në këtë rast, ekzistojnë vetëm 2: prisni dhe mbani përgjegjësi, ose braktisni idenë e të pasurit një fëmijë me atë gjendje.
“Nëse gjyshja ime do të ishte bindur për të mos e mbajtur babanë tim, unë nuk do të isha këtu duke ju treguar këtë histori të jashtëzakonshme,” tha Sader, i cili po përpiqet të bëjë një film për familjen e tij.
